มีเพลงรักเพลงหนึ่ง
บอกว่าหัวใจเธอคือบ้านของฉัน
หัวเตียงและรูปถ่าย ต้นไม้ที่ปลูกด้วยกัน
ทุกอย่างเหมือนเดิม ที่เดิมเสมอ
แต่เธอหายไป ไม่ได้ร่ำลา ฉันพึ่งรู้ตัว
เข้าใจแล้วที่เขาบอก
บอกว่าหัวใจของเธอ...คือบ้าน
เรื่องแบบนั้น พึ่งเข้าใจ
เมื่อต้องเสียดวงใจที่ไม่เคยรักษา
ผิดที่ฉัน จะโทษใคร
ที่ไม่คิดไม่แคร์ อะไรจนเธอลา
คิดจะเปลี่ยน เรื่องที่ผ่านมา
แต่ก็รู้ว่าทำไม่ได้
จากนี้มันคงไม่เป็นอย่างเดิม
ชุดนอนและหมอนเธอ
ห้องน้าที่มีหนังสือ
แก้วน้ำที่ใช้ประจำ
กับหนังเรื่องเก่าที่เคยดู
ทุกอย่างเหมือนเดิม ที่เดิมเสมอ
แต่เธอหายไป ไม่ได้ร่ำลา ฉันพึ่งรู้ตัว
เข้าใจแล้วที่เขาบอก
บอกว่าหัวใจของเธอ...คือบ้าน
เรื่องแบบนั้น พึ่งเข้าใจ
เมื่อต้องเสียดวงใจที่ไม่เคยรักษา
ผิดที่ฉัน จะโทษใคร
เมื่อไม่คิดไม่แคร์ อะไรจนเธอลา
คิดจะเปลี่ยน เรื่องที่ผ่านมา
แต่ก็รู้ว่าทำไม่ได้
จากนี้มันคงไม่เป็นอย่างเดิม
...ดนตรี...
เข้าใจแล้วที่เขาบอก
บอกว่าหัวใจของเธอ...คือบ้าน
เรื่องแบบนั้น พึ่งเข้าใจ
เมื่อต้องเสียดวงใจที่ฉันไม่รักษา
เพราะก่อนนั้น มันชินชา
และลืมคิดลืมมองจนวันที่เธอลา
คิดจะเปลี่ยน เรื่องที่ผ่านมา
แต่ก็รู้ว่าทำไม่ได้
จากนี้มันคงไม่เป็นอย่างเดิม
แต่ก็รู้ว่าทำไม่ได้
จากนี้ต้องตัวคนเดียว..ให้ไหว